devika.reismee.nl

We're the Flinstones...

We’re the Flinstones….


Hay allemaal!


Bijna 3 weken geleden zijn wij naar Aruba vertrokken voor 3,5 maand omdat…ja waarom eigenlijk? O.a. omdat het een tropisch eiland is met palmbomen, witte stranden, heldere blauwe zee, met locals die zo vriendelijk en zo warm als de zon zijn (héél ver weg hoor ik mensen met een mekkerende ondertoon denken “Ja maar, hier was het óók bijna 20 graden het afgelopen weekend”)


Maargoed, in aanvulling op bovenstaande ben ik hier natuurlijk ook voor mijn seniorcoschap huisartsgeneeskunde. Als je geen geneeskunde studeert of geen dokter bent; is het geestdodend om al-tijd maar die geneeskunde avonturen te horen, die alleen wij (bijna) dokters fascinerend vinden. Toch wil ik daar graag iets over vertellen.


Mijn coschap speelt zich af in een eenvrouwspraktijk. (Ik neem hier de vrijheid om van de term “eenmanspraktijk” een geëmancipeerde versie te maken omdat het verdwijnen van een Maleisisch vliegtuig een béétje de shine van Internationale Vrouwendag heeft gestolen.)

Tongue Out


Mijn begeleidende huisarts is een Arubaanse vrouw die in Nederland de opleiding heeft gedaan. Verder ben ik omringd door de drie lieftallige, opgewekte Arubaanse doktersassistenten die mij met regelmaat een hart onder de riem steken.


Tijdens het introductiegesprek werd al gauw duidelijk dat Spaans of Papiamento spreken essentieel is, omdat de praktijk zich in een achterstandswijk bevind met veel ouderen en latino’s. Maar.. met een beetje Engels, beetje Papiaments en een beetje Nederlands kom ik er wel uit. Grote verschillen met de spreekuren in NL zijn er niet hoewel er wel een aantal interessante voorvallen waren.


Zo was een van mijn eerste patiënten een man van 37 jaar waarbij ik tijdens het eerste contact al het vermoeden had dat hij teelbalkanker had. Dit vermoeden werd door aanvullend onderzoek bevestigd. Hij had zijn moeder meegenomen naar het spreekuur(dit kunnen we door de vingers zien) en ik vond het verbluffend dat een groot deel van het gesprek via zijn moeder liep. Het was gewoon awkward! Toen de moeder vervolgens de vraag van de huisarts over ZIJN kinderwens beantwoordde met “Nee hoor, daar zit hij toch nog niet op te wachten” en de MOEDER aan de huisarts vroeg of “dit mogelijk zijn liefdesleven kon beïnvloeden” nou toen pleurde ik zowat van mijn stoel. En later dacht ik…ben ik toch nog even mooi gezegend met een schoonmoeder niet zó bemoeizuchtig is hahaha!


Hoe het stereotypisch Caribisch gezinstype eruitziet is natuurlijk algemeen bekend. In vrijwel alle gevallen bestaan de gezinnen uit de moeder met een of meer kinderen van één of meerdere vaders. Een antropologische verklaring voor het Caribische gezinstype is mogelijk de invloed van de slavernij; omdat slaven vroeger nauwelijks stabiele gezinnen konden vormen. Ze mochten geen vaste relaties aangaan en een huwelijk tussen twee slaven werd niet erkend. Voortplanten werd wel toegestaan zodat de koloniën ook in de toekomst van arbeidskrachten verzekerd waren. Vaders konden hun kinderen niet opvoeden, moesten werken en konden altijd doorverkocht worden. Volgens deze theorie heeft dit gezinstype zich na de afschaffing van de slavernij voortgezet.


Other than that.. They are macho! (doch vriendelijk) In vrijwel alle leeftijdscategoriën, zo ook de mannelijke patienten. Zo zijn ze nogal onder de indruk van een jonge vrouwelijke dokter, en vinden ze iemand met een Indiaas uiterlijk ook geweldig. Een 86 jarige man, wilde mij na het een consult een zoentje geven op mijn wang. Waarop ik van schrik achteruit deinsde en iets stamelde van “ehhhh NEE niet dat kan niet! Is niet professio-ne..eel”. Maar toen was ik al te laat en kreeg ik al een smak zonder gebit op mijn wang. Waarop ik heel hard uitgelachen werd door iedereen in de wachtkamer en door de doktersassistenten. Ook was er een oude man waarvan ik wist dat hij kwam voor incontinentieklachten, maar toen hij me zag vertelde hij alléén maar verhalen over hoe sterk hij is, en dat hij zóooooveel sport en traint... en toen hij naar buiten liep, nam hij de verkeerde deur de wc in. Echt super charming.


Oh oooops.. Ik merk dat mijn verhaal écht veelste lang word en ik wilde nog zoveel meer vertellen, o.a. over Harry de Leguaan die mij altijd laat schrikken in de tuin, over voor het eerst écht samenwonen, over Carnaval op Aruba, over onze zoektocht naar een beschikbare huurauto, over onze eerste avonturen in onze Flinstone auto.


Dáár kregen Nathan en ik natuurlijk ook onze eerste ruzie in (heel cliché man/vrouw ruzie verhaal in auto, we waren de weg kwijt, PANIEK, we moesten kaart lezen, motor sloeg af, auto’s toeteren, lampen deden het niet, we werden van links en rechts ingehaald etc etc.)


We waren met onze auto natuurlijk terug naar de monteur gegaan omdat de lampen het niet deden... we wisten alleen dat het GROOT licht het wél deed. Bij de monteur bleek dat wij volslagen idioten in onze paniekstoestand gewoon het hendeltje naar achter hadden gedrukt. ZO STUPID! Zo stonden we een dag later ook bij de benzinepomp. En zowel Nathan als ik hebben totaal GEEN verstand van auto’s. Dus zijn we HEEL lang bezig geweest met ontdekken HOE we de tankdop open kregen. Dus wéér naar de monteur. Deze liet zien dat we aan een touwtje moesten trekken, links onder bij de bestuurdersstoel… maar dat hadden we niet kunnen weten (denk ik).


We houden jullie verder op de hoogte!


YABBBAAA DABBAAA DOEI!


Devika en Nathan

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!