Liefste allen,

Ik had het al eerder gehoord van anderen die een verre reis maakten en een blog bij hielden; in het begin ben je fanatiek, daarna zwakt het af en voor je het weet denk je “Shit we hebben al een paar weken niks meer laten weten”. Maar..zo nu en dan plaatsen we een jaloersmakende ge-instagramde foto op Facebook of spreek ik mijn geliefden op Whatsapp. Ik zou niet in een ander tijdperk kunnen leven. Enfin, (Weetje: ex-columnist van de Volkskrant Martin Bril gebruikte dit woord vaak als adempauze) ENFIN: Voor diegenen die trouw onze verhaaltjes lazen hier dan eindelijk een vervolg verhaal.

De tijd vliegt voorbij; zaterdag 22 februari kwamen we aan en iedere zaterdag die volgt en nog zal volgen denken we: Shit… het is nog maar 8…7…6.. en nu helaas nog maar 5 weken. Ondertussen hebben we genoten van alles wat Aruba ons te bieden heeft en genieten we nog elke dag. Op mijn coschap ben ik iedere dag blij als ik de stralende gezichten van de doktersassistenten zie. Van Anella, Lucia en Ayrine. Anella en Lucia zijn twee oudere dames die eigenlijk al gepensioneerd zijn maar door wilden werken en ik voel me als Bambi die haar twee moeders teruggevonden heeft. Ze zijn allebei zo lief, zorgzaam en af en toe een beetje obsceen. En daar hou ik wel van.

Onze auto avonturen lijken zich overigens te stabiliseren. Wegens mijn herhaaldelijk falen voor mijn rijexamen is Nathan genoodzaakt mij iedere dag af te zetten op stage en vervolgens weer op te halen. Dit doet hij telkens (ondanks mijn hysterie) met liefde. Ik denk trouwens dat ik nu inmiddels een wat minder hysterische bijrijder ben... Dat denk ik.

Ik heb sinds ik op Aruba ben maar 2 dagen heimwee gehad en dat waren de dagen dat ik hoorde dat mama in het ziekenhuis lag. Mama is gelukkig weer thuis en het lijkt goed te gaan; dus dat kon ik gauw genoeg weer loslaten. Ik ben blij dat ze nu weer thuis. Natuurlijk mis ik jullie allemaal ook, familie en vriendinnen maar verder mis ik niks aan Nederland. Nathan mist behalve fatsoenlijke boekenwinkels ook eigenlijk helemaal niks. Dat betekend niet dat we hier blijven wonen. Maar ik zou het ook niet willen uitsluiten. Het maakt het natuurlijk nóg makkelijker dat we sinds 5 dagen bezoek uit Nederland hebben. Nathans familie; zijn vader, broer en zusje, dus dat is heel gezellig en ik had het geluk dat ik deze week vrij heb gekregen en komende zaterdag komen Sushma, Zaid en IVY <3 en dán heb ik óók een week vakantie. Deze week gaan nog veel leuke dingen doen; we willen natuurlijk in de korte tijd dat Nathans familie er is zoveel mogelijk plannen. Vandaag heb ik even met Thirza cruciale dingen gedaan. Thirza, Carry Bradshaw en ik hebben het volgende met elkaar gemeen: “We like our money right where we can see it… Hangin in our closets”. En we houden van make-up en frutseltjes. Morgen gaan we naar Baby Beach met de Wijnja’s, we doen nog een tochtje op de Catamaran met gratis drank. Omdat ik een “local” ben, krijg ik overal korting en zijn de “doe-dingen” bijna de helft cheaper. YEHESSS.

Vandaag waren we trouwens na het winkelen bij Moomba Beach. Dat is een heel leuk tentje aan het strand waar zondag een live band speelt en later op de avond een DJ die zich de BESTE DJ van Aruba noemt. Ik moet zeggen dat zijn draai-kwaliteiten ongeveer overeenkomen met de DJ van de Billabong in Nijmegen en the Bottom in Emmeloord. Met andere woorden: als Nathan en ik beschonken zijn; dan twerken we erop los :P (Dit is overigens een leugen; ik heb daar geen alcohol voor nodig). Maar goed; wij waren daar vandaag dus; overdag kun je er lekker lunchen. En dat deden we dus, EN TOEN was er dus een ENORME Leguaan. En die beesten zijn normaal gesproken erg schichtig en als ze je zien dan rennen ze weg. Maar deze fuckin T-rex heeft me vandaag de stuipen op het lijf gejaagd!!! Hij sprong zomaar op het tafeltje naast ons en vandaar op de stoelleuning op de stoel NAAST mij. Toen sprong hij er af en kroop hij richting onze met voedsel beladen tafel en ging hij op mijn handtas zitten!!!!!! Toen ben ik op de stoel gaan staan en heb ik ontzettend hard staan gillen. Zelfs Nathan (met 1 trommelvlies) hoorde mij zo’n 50 meter verder bij de WC’s gillen. Het was niet te filmen. Mijn schoonvader heeft me hard genoeg staan uitlachen. Gelukkig kwam het personeel en hebben ze ‘m weggehaald. Toen kon ik met een gerust hart mijn Moomba Burger opeten. Ugh.. ik haat reptielen.

We hebben wel meer leuke dingen gedaan; maar ik ben het allemaal een beetje kwijt hahaha! We hebben Pasen gevierd met onze buurtjes. De avond voor Pasen hebben Nina (buurvrouw) en ik eerst eitjes geschilderd en de mannen waren vast naar het Casino. Daar heeft Nathan even 1000 dollar gewonnen met pokeren en ik 20 dollar verloren maar ben wel weer goed dronken geworden vanwege de gratis Gin-Tonics :D Voor mij nog steeds WIN WIN, met als hoogtepunt niet de 1000 dollar maar mijn awesome paaseieren. Anyways, onze lieve buren hadden op 1^ste paasdag een lekker paasontbijtje klaargemaakt en daarna hebben we de eitjes verstopt en kregen we allemaal leuke opdrachten. Op de een of andere manier moest ik vaker een ei op m’n hoofd kapot slaan dan Nathan, dus ik vrees dat de kerels ergens misschien deal hadden gemaakt. :P Maar ei is goed voor je haar zeggen ze.

Dit was het voor nu zo’n beetje. Misschien plaats ik tegen het einde nog een verhaaltje en anders horen jullie het gauw genoeg live weer van ons.

Veel Liefs,

Nathan en Dew.